Uludağ ve Unutulan Kulüp Bursa Dağcılık Kulübü

Naci Sadullah

Yedigün Dergisi’nin Röportaj yazarı Naci Sadullah’ın Uludağ’a yaptığı gezi sonunda hazırladığı “İstanbul’dan Uludağ’a” ve “Bursa’da Yedigün Kayak Sefası” adlı yazıları Derginin 11 ve 18 Nisan 1934 tarihli sayılarında yayınlanmıştır. Gökhan Akçura “Uludağ’da Kayak Sporu Nasıl Başladı” başlıklı yazısı içinde Naci Sadullah’ın röportajını aşağıdaki şekilde özetlemiştir.*
“…Röportajın öyküsü Naci Sadullah ve Yedigün Dergisi foto muhabiri Herr Kravze’nin köprünün Ada iskelesinde buluşmalarıyla başlar. Burada onları Bursa Belediyesi tarafından özel olarak görevlendirilen Bursa Seyyahin (Turing) Şubesi Müdürü Tevfik Halis bey beklemektedir. Tevfik Halis bey, 1931 yılında dünya güzeli seçilen Keriman Halis’in babasıdır.** Yalova vapurunu beklemektedirler. Aynı vapuru bekleyenler arasında ‘omuzlarında skileri, bastonları, sırtlarında çantaları, ayaklarında golfleri, kalın çorapları, yol pabuçlarıyla’ dikkat çeken bir grup bulunmaktadır. Bu grup içinde tanıdık yüzlere rastlar Naci Sadullah. Bunların en önemlisi ailesiyle birlikte artık kapı komşusu yaptığı Uludağ’a gidecek olan İstanbul Valisi Muhittin Üstündağ’dır. Vapur Yalova iskelesine yanaşır yanaşmaz bir otobüs curcunası başlar. Herkes sayısı sınırlı bu otobüslerde bir yer kapmaya çalışır. Otobüste yer bulanları da bozuk yolun çilesi beklemektedir. Bu yorucu seyahatten sonra günü dinlenerek geçiren röportajcımız, ertesi sabah sekizde CHP binası önünden kalkan ‘kaptıkaçtı’ ile Uludağ’a gitmek için yola çıkar. Yine bir heyet halindedirler: Fotoğrafçı, kayak öğretmeni Herr Riedel ve Bursa Seyyahin Kulübünden başta başkan Tevfik Halis bey olmak üzere görevliler.
Uludağ’a çıkan bu güzide heyet ‘çağlayan dereciklerin, gürgenlerin, gelinciklerin, ince meşe korulukların yemyeşil çamların aralarında kıvrılarak uzanan yolda’ iki saat kadar gittikten sonra kalın bir kar tabakasının içine girerler. Artık Karabelen İmdat Evi’ne ulaşmışlardır. Bir süre sonra skiler ayaklara takılır, yüzlere güneş kremleri sürülür ve antrenörün denetiminde yola çıkılır. On iki buçuk kilometre boyunca ve üç buçuk saat süren bu tırmanıştan sonra kayma vakti gelmiştir. Sonunda yorgun argın, Otele (yani İmdat Evi’ne) geri dönülür. ‘Çorbadan, taze yumurtadan, nefis bir kompostodan sonra sigaraları dumanladık’ diye anlatmayı sürdürür Naci Sadullah. Buz gibi Uludağ suyunu şifa niyetine içerler hepsinin üstüne … Röportaj dağı kayak kayan insanları anlatarak sürer: ‘Hepsinin vücutları, aylarca kızgın güneş altında banyo yapmış gibi yanık … parafinli kayakları üzerinde, saçları dalgalanarak aşağılara doğru süzülen genç kızlar, bu kılıkları, bu halleri, bu tabii edalarıyla balolarda dekolte gece elbiseleriyle vals oynadıkları zamanlardan çok daha sempatik…’ Bu röportajdan öğrendiğimiz bir olgu da, tüm kayakçıların birbirlerini ‘kayak aydın’ diye selamlamayı gelenek edindikleri oldu.”
………………………………..
(*)Naci Sadullah’ın röportajını özetleyen bu yazı Gökhan Akçura’nın TURİZM YIL SIFIR” adlı kitabındaki “Uludağ’da Kayak Sporu Nasıl Başladı?” başlıklı yazısından alınmıştır.Naci Sadullah’ın bu konudaki “İstanbul’dan Uludağ’a” ve “Bursa’da Yedigün Kayak Sefası” adlı röportajları için bk.Yedigün;11.4.1934,no.57-18.4.1934,no.58
(**) Bursa Seyyahin (Turing) Şubesi Müdürü Tevfik Halis bey Keriman Halis’in babası değildir. Bu yanlışlık Keriman Halis’in babasının da aynı adı taşımasından doğmaktadır.